Op zaterdag 4 februari was er feest bij ons in de garage. De binnenkomst was groot opgezet doormiddel van machines en vrachtwagens die slim in elkaar zijn gezet met aan het eind een ware rode loper. De garage had haar woeste uiterlijk verloren, doordat ze was omgetoverd tot een feestlocatie. Desondanks scheen de karakteristieke garage door de feestzaal heen.
Niet alleen de aankleding, maar ook het feest zelf was een groot succes. Met maar liefst 350 man werd er luidruchtig gegeten van diverse kraampjes, die door de garage verspreid stonden. Uiteraard werd er ook vrolijk gedronken, kwamen er speeches voorbij en was er livemuziek. Als kers op de taart kwam de enige echte Frans Bauer voor ons zingen.
Het was dus een behoorlijk knalfeest, kun je wel zeggen. En de reden voor dit knalfeest? Mededirecteur Jos gaat met pensioen.
Bijna een halve eeuw bij Wetering
Jos heeft wel zeker 49 jaar bij Wetering gewerkt. Dat is bijna een halve eeuw! Het kan dan ook niet anders dan dat Jos dit met veel plezier gedaan heeft. Hij heeft zich nooit verveeld en altijd genoten van het contact met alle mensen.
“Meteen toen Jos zijn rijbewijs had, vloog hij de auto in.”
Jos heeft niet al die tijd hetzelfde gedaan. Als 17-jarige jongen kwam Jos bij Wetering binnen in de garage. Meteen toen Jos zijn rijbewijs had, vloog hij de auto in. Hij heeft daarna een tijd gewerkt als vrachtwagenchauffeur. Al heel snel is hij dit gaan combineren met binnenwerk. Dat begon in de planning en werd uitgebreid tot de boekhouding.
Toen en nu
Dat 49 jaar een hele tijd is, mag wel duidelijk zijn. Anders dan wordt het wel duidelijk wanneer Jos gaat praten over hoe de verloning er vroeger aan toeging. “De guldens werden in zakjes gedaan,” vertelt Jos. Er werden guldens van de bank afgehaald en dat werd in zakjes gedaan. Dat kregen de mensen dan mee.
Ook de rest ging nog met de hand. Jos werkte al een hele tijd voordat de eerste computer kwam. Het was een enorm ding en je kon er ook alleen nog maar de boekhouding op doen. Toen er meer computers kwamen, schreef Jos zijn eigen programma voor de planning. Dat maakte alles veel makkelijker. De opdrachten voor de chauffeurs kwamen namelijk meteen goed terecht.
“De guldens werden in zakjes gedaan.”
Dat het een goed programma is geweest, is wel gebleken. Tot vorig jaar hebben we met dit programma gewerkt.
Pensioen
Nu is het dan zo ver: Jos gaat met pensioen. Dat is na 49 ook zeer verdiend. Hij is van plan om vooral te gaan genieten en te gaan leven in bourgondische stijl. Uiteraard is Jos met zijn betrokkenheid altijd beschikbaar voor Wetering om zijn kennis en expertise te blijven delen.
Ook daarbuiten hoeft Jos zich niet te gaan vervelen. Hij zal in het weekend regelmatig te vinden zijn bij de motorcross en daarnaast is hij ook lekker druk met het oppassen op zijn kleinkinderen.
“Alleen kun je toch niets.”
Hij wil nog een boodschap aan ons meegeven. Dat is dat we vooral op dezelfde manier door moeten gaan, want “je moet er zelf wat van maken.” Samenwerken is bovendien erg belangrijk volgens Jos. “Zet de juiste persoon op de juiste plek.” En onthoud: “alleen kun je toch niets.”
Jos, bedankt voor je harde werk en inzet om dit bedrijf groot te maken!
